Bij terugkomst zondag 3 juli, liep ik niet echt over van enthousiasme om de draad van het beton storten weer op te pakken. Dat kwam ook omdat ik last had van m’n knie, en rustig aan wilde doen om hem niet te forceren. Dus duurde het tot dinsdag eer ik Voillot eens ging bellen. Over de kosten van de catastrofe waren we het snel eens: die moesten we maar delen. Mevrouw Voillot woensdag nogmaals omstandig uitgelegd wat ze moesten bestellen, een zogenaamde Pumi, een betonwagen met slang dus. Had ze weer wat geleerd. Omdat hier niks snel gaat duurde het tot donderdagmiddag eer ze konden bevestigen dat er vrijdagmiddag geleverd zou gaan worden, en wel om seize heures, 4 uur dus. Met vriendin Marjet had ik inmiddels een nieuw niveau uitgezet, een centimeter hoger dan het vorige. Ik had na een slopend besluitvormingsproces in Nederland namelijk besloten welke tegel ik op de vloer wil. Dat wordt de Blue Stone, een marmeren steen die maar 1,2 cm dik is. Zodoende. Het uitvlakteam was inmiddels ook samengesteld, Jeroen en Gerard zouden ook komen, de smid kon niet deze keer. Ik voelde me gespannen, was er niet gerust op, zou blij zijn als het er in lag.
Om 13.15 belden de betonjongens opnieuw waar ik ook al weer woonde, net als ’s ochtends, en zeiden vrolijk: Tot 3 uur. 3 uur??!! We hadden om 4 uur afgesproken. Nee hoor, en de betonwagen was geladen, en ze gingen onder weg. Lichte paniek was m’n deel. Gerard gebeld, Jeroen opgespoord, die kon gelukkig ook. Om half 4 kwam die kar dus eindelijk, en ging het feest beginnen. Al snel werd duidelijk dat ik de vorige keer een hachelijke dans ontsprongen was. Het naar binnen pompen ging weliswaar snel, maar het uitvlakken was nog een hele klus, en dan moest het ook nog op niveau gladgestreken worden. Dat was de smid en mij met z’n 2’en nooit gelukt! Oeps. We waren op ongeveer een derde, toen er plots geen beton meer uit de slang kwam, de chauffeur “merde “ riep en naar buiten racete, en wij op afstand al zagen wat er aan de hand was. Een nieuwe catastrofe: Al het resterende beton, ongeveer 2,5 kuub, lag achter de auto, op straat. Echt waar, op straat. De chauffeur stond al vloekend de zaak terug te scheppen, dus de oplossing was duidelijk. Marjet liet zien dat ze naast slim en spiritueel ook een spierballenmeisje is, en met vereende krachten hebben we het beton weer teruggeschept. Toen zei de chauffeur dat hij het laatste restje niet naar binnen kon pompen. Ik bood aan even een kruiwagen te halen. Nee nee, hij zou het wel even voor de deur kiepen. Ik had zekerheidshalve snel een heel groot zeil neergelegd, en daar kiepte de man toen een dikke halve kuub neer. Alsof het nooit op zou houden….. Na 15 kruiwagens de trap opgeduwd te hebben naderden we het einde, en bleken we een halve kuub tekort te komen. Niet fijn, maar overkomelijk, het lag erin, constateerden we om half 6, moe maar tevreden.
Zaterdagochtend had ik nog wel even een probleempje weg te werken. Wie ging me in Godesnaam helpen met het draaien en storten van die halve kuub??? Ik wist er geen eind aan, en besloot het oplossen maar uit te stellen. Juist toen we op het punt stonden wat inkopen te gaan doen, kwam er een grote Audi met knipperende lichten het weggetje opgestormd: Onverwacht bezoek van Teade en Ingrid! Nu had Teade al laten weten dat hij ook in de galerij der helden opgenomen wilde worden. En wat bleek?? Hij had deze ochtend uitgekozen om mij te komen helpen, en zijn plek te verdienen!! Toeval bestaat, en ik ben een zondagskind. Teade, vreselijk bedankt, probleem opgelost, en een gezellige vier uur later zat die vermaledijde betonvloer er in z’n geheel in. Even uitblazen…….

PS 1: De betonepisode is overigens nog lang niet afgelopen. Er zijn dus inmiddels nog een factuur waarover gekoekhakt moet worden. Bovendien bleek de chauffeur z’n slangen schoongemaakt te hebben in de tuin van de buren, die mij daarover maandagochtend ernstig kwamen aanspreken. Daarnaast heeft hij ook nog een meter of 4 berm van een betonlaag voorzien. Kon ie niet meer opruimen, z’n water was op. “Dat ondersteunt het muurtje”, zei hij opgewekt. Daar zal de gemeente wel anders over denken…

PS 2: Gebeuren er ook nog leuke dingen?? Ja hoor… Marjet opperde dat een oude deur aan de achterkant veel mooier en passender zou zijn dan een nieuwe. Een middag snuffelen bij een oude bouwmaterialen bedrijf in Auxerre, tientallen ouwe deuren bekeken en betast, een nachtje slapen, en er toen één gekocht. Moet nog even wat gebeuren eer ie erin hangt, maar mooi wordtie. En Jeroen had op mijn verzoek een buitendouche aangelegd. Geniaal! Heerlijk! En het blijft heel grappig je buiten te douchen.