d Day met een kleine letter, dat klinkt als of er iets niet helemaal goed ging, wat ook klopt.

Vocht

Al sinds mei staat het op het programma, en al een keer of 3 kwam het er weer niet van: Het uitvoeren van een vochtpreventieprogramma. Aan de noordkant ligt m’n huis tegen een heuvel, en daar komt water vanaf zeilen, tegen m’n huis aan. Daar moest veiligheidshalve maar beter een drainage pijp komen. En verder heb ik 4 regenpijpen waaruit het water gewoon op de grond valt, 10 cm naast de muur. Ook niet echt bevorderlijk voor een droog huis. Al met al toch weer een klus, er moest iets van 50 meter buis ingegraven worden. Ik had besloten daarvoor een ‘Mini Pelle’ in te huren, een piepklein draglinetje zeg maar.

Bijeffect

In m’n hoofd  heette die dag supreme D Day, vanwege een voor mij heel belangrijk bijeffect. De mini Pelle zou tegelijkertijd namelijk alle bramen en klimop voor me uitgraven, en ook nog m’n terrein egaliseren. Daar had ik grote dromen van. Het zou in een vloek en een zucht gebeurd zijn, en wat zou het lekker opruimen. En eindelijk kon ik dan daarna m’n rozen planten! Die heb ik inmiddels al 4 keer mee heen en weer genomen. “Die hebben al heel wat van de wereld gezien” zei buurman Jean Michel spottend, toen hij de kist waarin ze staan weer eens uit m’n auto zag komen.

Twijfel

Zaterdag de 10^e zou het zover zijn. Ik had de mini Pelle gereserveerd, en Phiphi wist 2 chauffeurs, dat zou allemaal goed komen. Zou… Na de vakantie bleek 1 van de 2 chauffeurs verdwenen. Woensdag ging ik de details rondom de minipelle bespreken. Van de reserering was niets bekend, maar geen probleem. Wel bleek de prijs zonder BTW te zijn, dat hadden ze niet gezegd, en kostte ook het brengen geld. Dat hadden ze ook niet gezegd. Met enige tegenzin, de prijs was inmiddels opgelopen tot bijna 300 euro, toch maar bevestigd. Ondertussen had ik nog geen chauffeur, van Phiphi’s 2e man geen bericht. Pascal de biologische boer dan… die had midden september tijd, had hij gezegd. Dat bleek nog steeds te kloppen, zij het dat hij inmiddels besloten had de volgende dag met vakantie te gaan. Goede raad werd duur. Ik verzon uiteindelijk nog Ard, een vriend van Jeroen. Ondertussen begon ik me te realiseren dat het wel een heel dure grap werd, met ook nog zeker 100 euro erbij voor de chauffeur. En dat voor die paar sleufjes. De twijfel nam van me bezit…

Eind goed…

Donderdagochtend besloot ik de minipelle te annuleren: te duur, en nog steeds geen chaufffeur…. Straks zat ik er mee…Ik ging het wel zelf met de hand en met wat hulp doen. En het viel ook wel mee, qua klus. Jaja… Ik belde de verhuurder, en kreeg als antwoord: “ca tombe bien”, dat komt goed uit! We hebben een sterfgeval in de familie, en hadden hem sowieso zaterdag niet kunnen brengen….Zo gaat dat dus, niks lijkt hier ooit zeker. Uiteindelijk bleek Ard te willen, en Phiphi’s 2e man ook. Jammer dan..

Die donderdag ben ik direct begonnen een paar uur per dag te graven, gewapend met een houweel. Dat geeft mij altijd een hoog Afrika gevoel, zo’n gehoekte rug, ik slaap ook altijd erg goed na dit werk! Maar het is ook erg bevredigend hoe het langzaam maar zeker heel mooi schoon en vlak werd onder m’n handen. (zie de voortgang) Het bleek uiteindelijk  helaas wel (weer) een megaklus. Op enige diepte zaten toch weer tal van rotsblokken verstopt, en dan weet je het wel. Daarnaast moest ik voor het egaliseren ook een paar kuub grond verplaatsen, 1000 kilo grind scheppen,en ook nog een kruiwagen of 10 onkruid afvoeren. Met behulp van Phiphi en Benoit zaterdag in een ijselijke hitte de klus geklaard. dDay dus, maar het resultaat mag er zijn. En natuurlijk heb ik mijn rozen geplant.

De badkamer

Daar zijn grote vorderingen gemaakt! Kees ontpopte zich als een kruising tussen een kunstenaar en een wiskundige. Met grote zorg en creativiteit is hij een paar dagen bezig geweest om het waterreservoir van de wc, de douchebak,  en het bad te plaatsen, en alle bijbehorende leidingwerk aan te leggen. Een inspannende en tijdrovende klus, dat moet allemaal tot op de millimeter kloppen immers. Ik heb een 2 tal betonvloertjes gestort en samen hebben we toen de muren opgetrokken.  Nog even en dan kan er getegeld worden. En dan,….dan kan het leukste urinoirtje van de wereld opgehangen worden.