Nachtelijke voorspoed

De vaart moest erin blijven, en dus besloot ik tamelijk onverwacht tot dit midwinterbezoek. Wil ik het huis deze zomer kunnen bewonen, dan moest ik nu mijn slaapkamer afwerken, en decoratieklaar maken. Tikje hachelijk qua weer, dat wel. Het is winter, ook in de Morvan. Zaterdagnacht trok er een heftig sneeuwfront over Nederland, maar daarna verliep m’n nachtelijke verliep voorspoedig, tot aan Lormes. Na een kopje koffie waren de laatste 8 km weg naar m’n huis een authentieke ijsbaan, opgevroren sneeuw, geen asfalt te zien. Tikje samengeknepen billen en droge mond: remmen moet je zien te vermijden, dus vooral hopen op geen tegenliggers! en met winterbanden heb ik nog nooit gereden. Maar ik kwam zonder brokken aan. M’n huis lag er prachtig en idyllisch bij, het was wel koud…

Malheur

Ook binnen was het ijselijk koud. Ik had voor de gelegenheid een 2e grote elektrische radiator meegenomen. Zo groot dat toen ik hem aanzette m’n hele elektra plat ging. Dat was een vervelende streep door de rekening… Hoe ging ik het warm krijgen en houden? De gedachte aan een warme douche gaf me moed. Ik zette de hoofdkraan aan, liep weer naar binnen, en hoorde een vreemd geluid op zolder. Voordat ik oeh en aah kon zetten gutste er water naar beneden. Met een spurt terug naar hoofdkraan, en toen de trap op: Het verbindingsstuk naar de boiler bleek van de leiding losgeschoten….., en niet meer op z’n plek terug te krijgen….. De moed zonk me in de schoenen… Ook geen water. Dit ging ik geloof ik niet trekken. Ik was moe en nam het wijze besluit eerst maar even te gaan rusten.

Alles went

Hazenslaapjes doen mij altijd reuze goed, en 20 minuten later liep ik 2 emmertjes water te halen bij de buren. Mij krijgen ze niet klein. De slaapkamer begon inmiddels aangenaam aan te voelen, alles is relatief, en ik ging aan de slag met het muren schuren. Koken moest ik evenwel in de woonkamer, en dat werd dus koken in een koelcel. M’n thermometer wees 4 graden aan, en veel warmer is het daar die dagen niet geworden, ook niet in de badkamer, maar daar had ik toch niet veel te zoeken. De temperatuur in de slaapkamer kreeg ik gelukkig wel net tegen de 10 gr, wat ook absoluut nodig is om te verven, lijmen etc. Ach alles went, ik stak in bloedvorm, en had woensdag einde ochtend het plafond gestuckt en 2/3 van de muren gewit. Ik was klaar voor het leggen van m’n vloer, maar eerst moest ik m’n eigen loodgieter spelen, èn een nieuw snoer voor m’n laptop zien te scoren, want die laadde niet meer op.

Zelfredzaamheid troef

Een nieuw snoer kon ik wel vergeten, (“c’est trop spécial” zeiden ze) en van universeel snoeren hebben ze hier nog niet gehoord, en zo zat ik dus zonder internet. Ook al die tijd zonder mobiele telefoon trouwens, KPN is de enige provider van de wereld die hier gèèn verbinding heeft. Het verbindingsstuk voor de boiler was zo gescoord, en ik kreeg het nog geplaatst ook, ik kan inmiddels ook wel wat. Wel jammer dat er 2 andere verbindingen (te) heftig lekten. Dat werd dus boiler vullen, lekwater opvangen, hoofdkraan dicht, water verwarmen, hoofdkraan open, douchen en emmertjes vullen, en hoofdkraan dicht. Maar nogmaals, alles went, en die douche was een traktatie. De elektra bleef wel een probleem, met name ’s avonds zat ik te pas en te onpas plots in het stikkedonker.   
Houten vloeren heb ik alleen maar zìen leggen, maar ik had besloten dat ik dat zelf ook kan. Ik moest ook wel, want Kees m’n steun en toeverlaat was er niet. Ik had wat advies ingewonnen, heb ik zelfverzekerd de lijm en de hamer opgepakt, mezelf bij  klap 6 ongelooflijk op m’n duim geslagen, om daarna de vloer van massief berkenhout er “impeccable” in te leggen. Missie volbracht, vrijdagochtend buitengewoon voldaan terug naar Nederland. 1 maart begint het decoreren.

PS: De Morvan was in diepe winterslaap, niemand om foto’s te nemen. Noodgedwongen heb ik dus modern gedaan, “selfies” zijn hot las ik.