Ik was er 8 dagen deze keer, je zou dus een verhaal verwachten over grote vooruitgang. Niet dus. We zijn bezig met de finition, de afwerking, het schuren en plamuren tot je een ons weegt, en totaal verstoft bent. (Ik schuur onbeschermd…) Om dan te concluderen dat je ondanks alles bepaalde plekken toch blijft zien, en dat je niet de juiste kleur (grond) verf blijkt te hebben. Zo’n week dus…..

Naargeestigheid en

Het gesternte klopte toch al niet helemaal. Vriendin Ellie was mee, en we zouden in Auxerre naar oude bouwmaterialen gaan kijken, waaronder een nieuwe oude voordeur. Een enorm terrein, met enorme gehavende oude gebouwen, met daarin enorm veel spullen ‘de l’époque”, van metershoge schouwen tot tientallen badkuipen op pootjes, en van immense, roestige portalen tot honderden binnen en buiten deuren. Op zich een feestje, maar nu even niet. Het weer was koud en naargeestig, en er was 2 weken daarvoor brand geweest. Dag oude deuren, welkom nog meer naargeestigheid. Wegwezen was het devies.

Treurnis troef

De eigenlijke missie van deze reis was het decoreren van de slaapkamer. Ik had een basis idee, en daarom heen gingen we behang scoren. En ik wist wel een paar decoratiezaken waar ik voor eerdere huizen geweldig geslaagd was. Maar de tijden zijn veranderd, en we kwamen terecht in een overweldigende behangtreurnis. Te plat voor woorden, daar waren we binnen 10 minuten klaar mee. Jammer dan, op naar huis maar, om uit te laden, en te constateren dat het in huis 1 graad was. Dat was een goede aanleiding om ons over te geven aan de goede zorgen van de auberge van Gacogne, waar ik 200 m vandaan woon. Prima gelukt, prima gegeten en geslapen.

De klussen dan

Is er dan over de verbouwing niets te melden? Ach natuurlijk wel… Op de ruiten van de bad en slaapkamerdeur moesten nog 2 maal 6 latjes geplakt worden. Jammer dat ze allemaal door elkaar lagen, maar na het passen en meten is ook dit klusje van toch weer een uur of 3 geklaard. En we hebben de (berken) vloer van de slaapkamer afgewerkt, gecleaned en in de olie gezet. Ook weer gebeurd. En op zaterdag kwam ik een Franse kennis tegen die vroeg of m’n leidingenwerk geen last had gehad van de vorst. Wel dus, en laat nou zijn vriend die naast hem stond heel betrouwbaar, èn een begenadigd loodgieter zijn. Beiden werden bewezen, toen hij zondag m’n lekkende boileraansluiting kwam repareren. Ook weer gepiept. En gebeurtenis ‘hors catégorie’: Het bad is officieel ingewijd. Zie de foto onder ”voortgang”.

En verder

Zondagmiddag, het was heerlijk weer, hoorde ik in de verte het onmiskenbare geluid van kraanvogels, en nog eens en nog eens. Niks te zien, ook niet met de verrekijker. Om half 5 opnieuw dat geluid. We sprongen in de auto, en reden in de richting van het gekras, dat we een paar km verder na een paar keer stoppen plots kwijt waren. “Zal je zien dat ze bij Jeroen recht over z’n huis zijn gevlogen” mopperde ik….. Dinsdag komt Jeroen op de koffie. ‘En, heb jij die kraanvogels nog gezien?” Ja, zei hij, ik heb nog op het punt gestaan je te bellen, ze vlogen recht over m’n huis, zo mooi…..” Het geluk wordt door de grote Schepper willekeurig verdeeld, en deze keer stond een heuvelrug het onze in de weg…

En verder heb ik me daarna dus vooral beziggehouden met dat schuren en plamuren, en spullen kopen, en de tussen mij en de buren gestorte rotsblokken oprapen en afvoeren, 1000 x bukken dus, en ondertussen ook nog gewerkt in Nederland via de laptop. Geen wonder dus dat ik er vrijdag weer eens totaal door heen zat met m’n rug. Maar dat is onderdeel van het plezier, mij hoor je er niet over. In die staat van uitgeputheid heb ik als laatste even lijstje zitten maken van alles wat er nog moet gebeuren. Dat werd zo godsnakend lang dat ik daar nog zo maar een week mee bezig ben. De vloer in m’n woonkamer leggen wordt dus bij deze doorgeschoven naar mei.