Tsja, wat zal ik over dit bezoek nou eens vertellen. Ik was er uiteindelijk vooral om niet de mooiste tijd van het jaar te missen. En dat is gelukt. Vanwege de overvloedige regen, ook hier!, was het groen echt op z’n mooist. Vaak duistere luchten, heuvels gelardeerd met mystieke flarden van net ontladen wolken, en weilanden, bomen en bossen in een oneindige schakeringen van het diepste groen. Adembenemend mooi. Betoverende schoonheid. Dat geldt ook voor de aubade van een Wielewaal op zaterdagochtend, toen ik op de koffie was bij Pieter en Marlou, m’n bovenburen. Uitzonderlijk, qua verschijning en zang.
Qua werkzaamheden heb ik de eerste dagen niet zoveel uitgevroten. Het was onduidelijk of en wanneer Kees nog zou komen, ik was inmiddels druk met de tuin, met werk in Nederland, en met de eerste stappen op het pad van de makelaardij. Jaja, ik ben aan het herintreden…. 

Weggeblazen

Maandagochtend, direct na aankomst was ik bij Bernard, de smid langsgegaan om te regelen dat hij langs kwam. Ik wilde m’n voordeur van (dubbel)glas voorzien door 2 panelen weg te slopen. Dat extra licht kan het huis goed gebruiken, en die voordeur wil ik het liefst houden, als beloning voor al meer dan 80 jaar trouwe dienst. Bernard blies dat idee dinsdag met verve van tafel. Die deur was op en verrot en te dun en van alles, dat ging nooit. Weg m’n leuke plan, en klaar m’n bestemming voor de woensdag: Op naar Auxerre, waar een man zit met tientallen  oude voordeuren (en ook binnendeuren en verder alles wat je aan oude spullen kunt nodig hebben, tot aan badkuipen op pootjes toe.) Na een half uur kijken en zoeken had ik er vijf die zouden kunnen, een kwartier later had ik er 1 uitgekozen. Die leek me qua stijl en kwaliteit prima te kunnen, dus met kunst en vliegwerk dat ding in de Berlingo en weer 1,5 uur terug koersen..
’s Avonds bij Bernard was het van hetzelfde laken een pak: Ook deze deur was verrot en te dun en te erg, en ging nooit het gewicht van het dubbele glas houden. Daar werd ik opnieuw weggeblazen. Wat nu?

Reddende engel
Ik besloot maar op Jeroen te wachten, die zou vrijdag de laatste elektra komen aansluiten en dan ook de laatste stukken wand en plafond afsluiten. En niet vergeten een deurtje maken om de stoppenkast achter te verbergen. In de tussentijd zou ik het plafond van m’n slaapkamer nog een keer in de structuurverf zetten, in een laatste poging de onregelmatigheden te verbergen. Wat een ongelooflijke K klus vond en vind ik dat. Ik heb het volbracht, maar vraag niet hoe, alles en ikzelf zat weer onder, een ware uitputtingsslag, ook nu weer. Van het hemd heb ik in ere afscheid genomen.
Toen dat allemaal gedaan was, chapeau Jeroen, was het tijd voor de voordeur. Jeroen vond het een prima plan, volgens hem moest dat makkelijk kunnen, en na ampele overwegingen mijnerzijds ging de beitel erin, met een zee van licht als beloning.

Makelaardij
Ik ben aan het onderzoeken hoe weer terug te keren in de makelaardij, part time dan wel. Met 2 bevriende makelaars gesprekken gevoerd, en zowel donderdagmiddag als zaterdagmiddag een stuk of 6 huizen opgezocht en bekeken. Slechts 1 voldeed aan mijn standaard, dat staat inmiddels op Marktplaats. Eens kijken hoe dat gaat.

De komende weken

De week van de 16e ga ik weer terug. Jeroen gaat wat elektraprobleempjes oplossen, de thermostaat van de vloerverwarming aansluiten, en die ruitjes in m’n voordeur plaatsen.
En als het allemaal wil lukken gaat er een begin gemaakt worden met het egaliseren van de vloer van m’n woonkamer. Ondertussen moet ik daar dan nog tientallen kleine dingetjes afwerken, en dan….. ergens midden juli, dan zijn we cascoklaar…..