Eind augustus 2013 schreef ik m’n laatste blog. Gebeurde er nog wat in de tussentijd? Ik dacht het wel…..

Om te beginnen was ik inmiddels weer full swing makelaar in de Morvan geworden. En full swing vraagt heel veel tijd: Huizen zoeken, kopers rondrijden, maar vooral natuurlijk eindeloos veel emailen en internetten, èn kilometer maken Tussen neus en lippen probeerde ik ook nog af en toe wat aan m’n huis te doen. Zo kwam er een kachel, waarvoor ik het plateautje aanlegde geïnspireerd op het schilderij “de 3 Winden “ van Leo Schatz. Dat gaat nl een prominente plaats in mijn huis innemen. Jeroen plaatste de kachel, beplintte m’n slaapkamer en repareerde een gaatje op m’n dak. Ergens begin oktober realiseerde ik me dat ik versneld m’n keuken moest gaan installeren. Jeroen zou van Kerst tot begin maart op wereldreis zijn, ik riskeerde me in mei nog in een kampeerboerderijsituatie te bevinden….. Weken van wikken en wegen over de keuken, uiteindelijk de keuze gemaakt, voor een betonnen aanrechtblad. Je moet wat, om er iets bijzonders van te maken. Dat heb ik geweten… Het installeren van het onderstel ging vlekkeloos, het installeren van de mal ook. Maak ik bij dit huis telkens foute kleurkeuzes, het op kleur brengen van het beton slaagde prima, evenals het volstorten van de mal. En toen, 6 december, begon de penarie: We hadden ons niet goed genoeg geïnformeerd, het blad liet zich niet schuren. Veel te hard, maar ook veel te ruw vooral, en daarmee onbruikbaar, en dat leek niet of nauwelijks op te lossen. En zodoende heb ik tot half januari een hyperzenuwentijd doorgemaakt, alles zat al aard en nagelvast, weghalen was geen optie. Na eindeloos zoeken en proberen heb ik gelukkig uiteindelijk wel een oplossing gevonden, en toch een betonnen blad dat glad genoeg is om te gebruiken. Maar wat een tijd…
Was ik van plan januari en februari in Nederland te verblijven, de makelaardij gooide roet in het eten: Ik moest voor een zeer belangrijke vergadering 14 januari in de Morvan zijn. Van de weeromstuit ben ik toen de winter  toch op en af door blijven werken, afwisselend in Nederland en de Morvan verblijvend.  Ondertussen had zich een volgend probleem aangediend: M’n hoofdschakelaar sloeg steeds vaker op volstrekt onverwachte momenten uit. De dame van de EDF wist het zeker: Dat ding was verouderd, en moest absoluut  vervangen worden. Tegenspraak dat hij nog geen 3 jaar oud was werd niet geaccepteerd, hij moest vervangen, en nog tegen betaling ook. Opnieuw 2 weken tamelijke stress: Als dat ding echt vervangen moest worden, dan moest ook een flink deel van m’n zo mooi afgewerkte keukenmuur gesloopt worden, ze konden er zo niet bij… 6 februari kwam de monteur, en  2 min later was het probleem opgelost, gewoon door het vermogen te vergroten… een draaitje met een schroevendraaier was voldoende. Goddank. Dat gaf ruimte voor de volgende ramp, ergens half februari: M’n computer crashte, en had ik een back up?  Weken van ellende en frustratie volgden, ik ben er nog steeds niet helemaal bovenop, en dat heeft me een energie gekost…. Grote genade….
Door al deze voorvallen duurde voor mij de winter lang. Waren er dan geen lichtpuntjes?? Jazeker…  Inmiddels is m’n keuken afgebouwd, zijn de vensterbanken geplaatst, en heb ik inmiddels een heus bed! Voor mij super belangrijk omdat er nu gelogeerd kan worden. Dus vanaf 1 mei is iedereen welkom! Wel even bellen of ik er ben, en of het bed niet bezet is.
Tot dan….